Gesang von Franziska Havel
Setzen sie sich doch jetzt an der Sterbestelle nieder und genießen den Sologesang von Franziska Havel.
Pětr Młónk
Swjedźeń zemrětych
hłós: Po krótkim bědźenju na swěće
O derje tym, kiž zbóžnje wuńdu
přez smjerć z toh’ časnoh’ hubjenstwa,
kiž do njebjeskoh’ raja dóńdu
a su po’ swojoh’ Jezusa,
hdźež sćicha smjerć tych přesadźi,
kiž su po wuskim puću šli.
Tam, hdyž naš běh je dopjelnjeny,
tam jónu naš duch překrasnjeny
b’dźe Boha chwalić wjeseły:
Zo je přez Chrysta zasłužbu
tež zbóžnosć dóstał na njebju.
Tón row nas, bratřa, njesmě zrudźić,
přez row dźe naš puć do njebja.
Nas Boži hłós b’dźe z njeho zbudźić,
wšak piše swjata biblija:
Zo dźe naš puć přez smjerć a row
do Božich krasnych njebjesow.
Tam horka, tam we Božim raju,
tam, hdźež naš Zbóžnik Jezus je,
tam, tam so zaso namykaju
ći swoji wšitcy w hromadźe,
kiž zjednoćeni na swěći
su po tym wuskim puću šli.
O běda pak tym, kotřiž ženje
na swoju smjerć sej njemysla,
kiž jeno hrěšne zwjeselenje
a časne kubła pytaja.
Kak někotry tam žałosći,
zo njeje tu był mudriši.
Duž Božo daj, zo spominamy
na swoju smjerć při strowych dnjach,
a swoju dušu wobstaramy,
zo budźe zbóžna w njebjesach.
Štóž husto na smjerć pomysli,
tón wěsće husto njehrěši.
žórło: Pětr Młónk: Kěrluše a spěwy, Budyšin 1879, Nr. 182
Stejimy na městnje, na kotrymž je Pětr Młónk z Dźiwoćic zemrěł.
To bě 6. februara 1887, krótko do dokónčenja 82. žiwjenskeho lěta najznaćišeho serbskeho ludoweho basnika swojeho časa. Najebać swojeje wysokeje staroby bě hišće mnohostronsce aktiwny. Tak nawjedowaše jako kantor runje na tutym dnju žarowanski ćah k pohrjebej do Hodźija. Při tym jeho Boža ručka zaja. Z přewodom wulkeje skupiny Serbow bu 9. februara w Hodźiju pochowany.
Hižo z młodosće stwori wón w běhu swojeho žiwjenja awtodidaktisce něhdźe 1000 kěrlušow a druhich basnjow w serbskej rěči. Jeho twórby zwjazowachu přeco socialnu kritiku z krutej wěru a nadźiju do lěpšeho přichoda. Swoje jednore ludowe basnje z často nabožnym poćahom stworješe k wjesołym a zrudnym składnosćam, husto tež w nadawku druhich. Na farje a we wosadźe bě přez lětdźesatki wjele čestnohamtskich nadawkow wukonjał. Na njeho móžachu so ludźo spušćeć a pytachu pola njeho husto radu.
Wopomnjenski kamjeń so najskerje bórze po jeho smjerći postaji, zapłaćeny wot darow. Wón ma jara wotměnjace stawizny. Po wjelelětnej odyseji bu tule 1985 znowa postajeny. 2025 je so městnosć jako stacija pućowanskeje sćežki k wopomnjeću na Pětra Młónka znowa wuhotowała.
Wegbeschreibung
Der weitere Weg zur Station 10 Grabstätte auf dem Gödaer Friedhof ist zirka 1.5 km. Der folgende Ort Preske hat eine interessante Geschichte, denn über Jahrhunderte verlief die Grenze zwischen Böhmen und dem Meißner Land mitten durch diesen Ort. Der Anwohner Reinhard Thomas hat dazu einen sehenswerten Gedenkstein am Wege errichtet. Nun gehen wir geradewegs auf bekanntem Wege bis zum alten Gödaer Spritzenhaus, wo wir nach links in den Mühlweg einbiegen. Am hinteren Friedhofseingang betreten wir den Friedhof und erreichen nach wenigen Schritten Station 10. das Grab von Petr Młónk.