Gemeindegesang
Für den Gedenkweg wurde während eines sorbischen Gottesdienstes in der Michaelis Kirche in Bautzen folgendes Lied von Pětr Mołnk aufgenommen.
Pětr Młónk
Tamle “eisenbohna” jědźe!
Hlaj! tamle eisenbohna jědźe!”
Tak słyšach prajić, přećeljo!
Hdyž pola železnicy něhdźe
Ša wóndy chodźach wokoło.
Ně! lubowani, tak to njeje,
Ta “bohna”ženje njejědźi!
To so wam wěsće kóždy směje,
Kiž sebi tu wěc přemysli.
Hlaj, to je tak, kaž bě na něhdźe
tež někomu tak prajić chcył:
Hlaj, bratře! Tamle ”šusej” jědźe!
Bych ja tež tehdy prawje měł?
Hlaj, runje kaž tam ”šusej” ženje
hišće nichtó jězdźić widźał njej,
Tak wot tej “bohny” wjele mjenje
To jězdźenje móžć žadać sej,
Ja dźesać lět sym na njej dźěłał,
Ju jězdźić njesym widźił hišće
Duž sym sopřeco na to hněwał,
hdyž něchto takle praješe.
Duž njeryć takle hłupje nihdźe
Stož junkróć “bohnu” widźił je,
Hlaj, “čah” tón po tej jědźe,
Ta “bohna” zenje njejědźe.
Tež “eisenbohna” wuprajenje
wšak jeje serbske mjeno njej,
Duž njeje Serbam k česći ženje
Kaž někotři to mysla sej.
Ně, serbscy bratřo! “želesnicy”
tych “bohnow” serbske mjeno je
Da wšak je tola wšudźom wsitcy
Z tym serbskim mjenom mjenujće!
A tajkich wěcow je hišće wjele,
Kiž Serb chce němski mjenuje,
Čim bóle do tej hole dele,
čim hórše je to měšenje.
Nó serbscy bratřa! da wšak wšudźom
So tajkich rěči zdalujće,
Haj wopokažće wšitkim ludźom,
Zo wy tu wěrni Serbjo sće.
žórło: Pětr Młónk: Kěrluše a spěwy, Budyšin 1879, Nr. 360
Stejimy tu w Žičenku z wuhladom na Žičeński železniski wiadukt.
Wutworjenje „Hornjołužiskeho železniskeho komiteja“ 30. junija 1837 bě zakład za twar železniskeje čary z Drježdźan do Zhorjelca. Hnydom w juliju započachu ju planować. Twar 102 km dołheje čary z Drježdźan do Zhorjelca započa so 10. junija 1844. Wotrězk wot Drježdźan hač do Biskopic so hižo 21. decembra 1845 wotewrě. Wotewrjenska swjatočnosć w Budyšinje bě 26. junija 1846.
Při twarje bě wjele němskich dźěłaćerjow, inženjerow a dohladowarjow zasadźenych. Woni přenocowachu w swójbach wokolnych wjeskow. Přiběrajcy so pak tež domoródni dźěłaćerjo přistajichu. Tući na twarnišću mjez sobu serbowachu. To měješe so z hroženjom, zo so pušća, zakazać. Pětr Młónk, kiž bě dźesać lět při twarje a wobhospodarjenju železniskeje čary přistajeny, jako jich rěčnik w rozmołwje ze zamołwitym dźěławjedźerjom znapřećiwi: „Derje, potom zakazamy jim w našich domach, w kotrychž su nóclěh namakali, němsce rěčeć. Ručež so Serb swojeje rěče dla pušći, postaram so wo to, zo so dźěłaćerjo z kwartěra wuhnaja, hdyž serbsce njerěča.”
Wot tuteho dnja njeje sej hižo nichtó dowolił, wužiwanje serbskeje rěče zakazać.
Wegbeschreibung
Von hier aus gehen wir die Straße ostwärts bis zum Ortseingang Siebitz und genießen den Blick in die Landschaft nach links mit Sicht auf die fruchtbaren Felder der Gödaer Pflege und nach rechts auf die Lausitzer Berge. Am ersten Grundstück von Siebitz biegen wir links ab und laufen durch den Ort. Im Ort gibt es sehr viel Grün und schöne Häuser. Nach zirka 1,5 km erreichen wir die Station 6, die 1841 eingeweihte erste Schule von Siebitz, heut Wohnhaus der Familie Männel.
In der Nachbarschaft befinden sich mit der Tischlerei Förster und dem Metallbaubetrieb Knopke zwei nach 1990 entstandene Unternehmen.