Pětr Młónk
Serbow nadźija
(skrótšene)
Serbjo! Jónu budźe to,
štož nas ćišći, swój kónc dóstać.
Jónu budźe Serbowstwo
swoje prawo zaso dóstać.
Serbstwo nihdy njezańdźe,
Serbstwo, Serbstwo wostanje!
Wotpósłani Serbowstwa,
kotřiž Serbow lubo maja,
do Drježdźan so podadźa,
stróštnje před kralom tam steja,
z ponižnosću proša joh
za to cyłe Serbowstwo.
Najprjedy ći mužojo
za te serbske šule proša.
W serbskich šulach wučerjo
husto mało serbsce móža,
němska rěč jim lóšo dźe:
Tuž je němsce wučene.
Dale proša z nadźiju
wo to čistu serbsku wučbu
za tych, kotřiž nimaju
w serbskej rěči Božu słužbu,
zo by wšudźom Serbowstwo
swoje prawo dóstało.
To sej Serbjo wuproša,
kiž tu potłóčeni běchu;
serbska rěč bě hanjena,
zakazać ju rady chcychu.
Serbska rěč pak njezańdźe,
doniž jedyn Serb tu je.
Hdyž bě Němc mjez Serbami,
njesmědźachu serbsce rěčeć –
nětk je Serb pak chrobliši,
serbsku rěč da wšudźom słyšeć:
Serbstwo, Serbstwo wostanje,
Serbstwo nihdy njezańdźe!
žórło: Pětr Młónk: Kěrluše a spěwy, Budyšin 1879, Nr. 334
Stejiće před prěnim šulskim domom w Dźiwoćicach.
Ze zakonjom wo „elementarnych ludowych šulach“ 6. junija 1835 so gmejny zawjazachu šule wudźeržować a dosć šulskich rumnosćow zarjadować. Tuž bu na tutym městnje 1840 prěnje šulske twarjenje z wučbnej rumnosću a bydlenjom za wučerja wot twarskeho mištra Andersa z Čerwjenych Noslic natwarjene. W decembru samsneho lěta so twarjenje šulskemu zwjazkej přepoda. Hač do jutrow 1841 chodźeše 39 šulerjow z gmejny Mała Boršć hišće do Hodźijskeje šule. Do protokoloweje knihi je Pětr Młónk jako šulski nawoda 19. apryla zapisał, kak so dźěći w Hodźiju swjatočnje rozžohnowachu, po swojim puću do Dźiwoćic přewodźachu a tule potom zhromadnje z wučerjom witachu. Prěni wučer tule běše Adolph Schmidt, dotal wučer w Hodźiju. Wón wuwučowaše dźěći dweju abo třoch lětnikow we wjacorych hodźinskich skupinach wšědnje w jednej rjadowni. Nimo Dźiwoćanskich chodźachu tež dźěći ze Žičenka, Małeje a Hornjeje Boršće, Třoch Hwězdow kaž tež z hornjołužiskeje połojcy Praskowa do Dźiwočanskeje šule. Wo čim Pětr Młónk jako zamołwity za šulski twar njepisa, je jeho wosobinska próca, kotrež běše z twarom zwjazane. Hač do 1876 so ličba šulerjow na 95 zwyši. Tuž bu 1883/84 w Dźiwoćicach nowa šula natwarjena. Na to dopomina tafla z napismom „Pas moje jehnjata – Weide meine Lämmer 1884”.
Wegbeschreibung
Der Weg zur Station 7, dem früheren Wohngrundstück von Pětr Młónk auf der gegenüberliegenden Straßenseite.ist nur etwa 150 m lang. Station 7 Wohngrundstück Siebitz Nr. 3, das Wohnhaus von Pětr Młónk ist leider durch die ehemalige Scheune verdeckt. Auf dem weiteren Weg können wir aber rückwärts schauend einen Blick auf das Wohnhaus mit dem schönen Fachwerkgiebel werfen.
Auf der linken Seite kann man nach wenigen Metern auf einer Bank eine Rast einlegen.